#حرف_دوم

بعضی دردها چقدر دردند … ولی چقدر بزرگی بخشند!
درد آنهایی که دیگر در این دنیا نیستند و تو نمی‌شناسیشان! اما نگرانی … که اوضاع برزخشان چگونه می‌گذرد!

نگرانی… برای فرزندان ناسربراهی که سالهاست آنان را در برزخ رها کرده‌اند و اولین قربانی این بی‌وفایی خودشانند.

نگرانی برای همه “یادم رفت” هایی که ریشه در فراموشی خودمان دارند.
آدمیزاد خودش را که فراموش می‌کند، سخت می‌شود، سفت می‌شود، دیگر خیلی دردهای عزّت‌بخش، یادش می‌رود!